Συλλογή
Απλά κάντο!
Κόκορες
Έτος
2021
Διαθεσιμότητα
Ματαιότης Ματαιοτήτων-
Θυμάσαι την Ερμιόνη που ερχόταν κάθε Πέμπτη, για να κάνει το μαλλί «λάχανο» στην κάσκα;
Μην ρωτάς πως μου ήρθε, άκου τι έγινε σήμερα..
Όπως ξέρεις, εγώ το κομμωτήριο το άνοιξα στις 8 Φεβρουαρίου του 1982 (μου είχε φανεί πολύ ωραίο το 8-2-8-2 και ήταν και Δευτέρα, μέρα ιδανική για εγκαίνια και ξεκινήματα). Είχα καλέσει μόνο τις παλιές μου συμμαθήτριες από τη Σχολή του Μαέστρου – αυτές είχα σαν οικογένεια τόσα χρόνια…σου είχα πει ότι οι δικοί μου με είχαν στείλει δήθεν να μάθω τέχνη και μετά.. μήτε που τους είδα, μήτε που τους άκουσα. Τέλος πάντων τι έλεγα; Α, τα εγκαίνια!
Ανάμεσα λοιπόν στα μπλε και κόκκινα μαλλιά (μην γελάς, ήμαστε πανκ τότε!) τσουπ, να σου κι η Ερμιόνη! Πρέπει τότε να κόντευε τα 60. Εγώ την είχα γνωρίσει στου Μαέστρου, όπου ερχόταν κάθε Πέμπτη για χτένισμα: ήταν η μέρα που με ένα δίφραγκο, χτενίζαμε ζωντανά κεφάλια και όχι εκείνες τις τζιβιασμένες περούκες που είχαν μείνει σχεδόν φαλακρές..
Η Ερμιόνη με είχε ξεχωρίσει κι όταν έμαθε πως άνοιγα πια δικό μου κομμωτήριο, με αναζήτησε και παρά το ότι έμενε σε άλλη περιοχή, ερχόταν μόνο σε μένα γιατί ήξερα να κάνω το χτένισμά της: το λάχανο που λέγαμε˙ και το ήθελε κάθε Πέμπτη, μιας και θα πήγαινε με τις φιλενάδες της στο σινεμά, αλλά θα ήταν κι αρκετά φρέσκο ως την Κυριακή, όπου μετά την εκκλησία θα πήγαινε για καφέ με τον «κύκλο της Φιλοπτώχου» και σχετικά αξιοπρεπές ως την Τρίτη, που θα πήγαινε για ψώνια. Είχα μάθει όλη τη ρουτίνα της που δεν την άλλαζε με τίποτα! Ακόμα και τα εκπληκτικά ταξίδια που έκανε, τα ξεκινούσε πάντα Πέμπτη και τα τελείωνε ως την Τετάρτη, για να είναι χτενισμένη!
Όση ώρα ήταν στην κάσκα, μελετούσε ταξιδιωτικούς καταλόγους: είχε γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο στα πλαίσια εβδομαδιαίων εκδρομών: να την άκουγες να σου περιγράφει πόλεις και θεάματα, βουνά και παραλίες, μουσεία και θέατρα!
Δίκιο έχεις, δεν της φαινόταν καθόλου: λίγο το μαλλί, λίγο που αυτό το «φούστα-μπλούζα» στυλ στις άχρωμες αποχρώσεις που διάλεγε, λίγο που απέφευγε να σε κοιτάξει, ήταν σαν να ζούσε στη σκιά. Μην με ρωτάς, τίνος τη σκιά…Ποτέ δεν μου είπε για συγγενείς- παιδιά, σκυλιά, γατιά δεν είχε.
Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλωνε κι η Ερμιόνη, μεγάλωνα κι εγώ, αλλά το ραντεβού της Πέμπτης δεν άλλαζε..ακόμα κι όταν πια είχε πατήσει τα 80 και είχε αρχίσει να περιορίζει τις εκδρομές και τους καφέδες, είχαμε κανονίσει και πριν ανοίξω το μαγαζί, έπαιρνα τη φορητή την κάσκα, πήγαινα από το σπίτι της και πρωί- πρωί Πέμπτης την είχα κάνει κούκλα!
Αχ εκείνο το σπίτι της…σαν να έβλεπες ταξιδιωτικό οδηγό! Οι τοίχοι γεμάτοι από φωτογραφίες και πίνακες, στα πατώματα χαλιά, όπου κοιτάξεις πορσελάνες και κρύσταλλα! Θυμάσαι που σου έλεγα για τη σκιά; Ε, εκεί είχε μόνο φως κι αντανακλάσεις!
Από κάθε ταξίδι της έφερνε και κάτι και για όλα είχε μια ιστορία!
Κι έτσι ερχόμαστε γιατί και πως τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα…
Η Ερμιόνη έκλεισε τα μάτια της στις 13 Μαρτίου του 2020, ημέρα Παρασκευή- μην ρωτάς πως το θυμάμαι…είχα πάει την προηγουμένη να τη χτενίσω και ήταν ανήσυχη πως με τον κορονοϊό δεν θα μπορούσε πια να βγαίνει, έστω κι αυτό το περιορισμένο που έκανε.. ήταν η ώρα της ή την τάραξε η ανακοίνωση της καραντίνας; Δεν το μάθαμε.. όταν δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα των φιλενάδων της, ήρθαν κι άνοιξαν την πόρτα της και την βρήκαν πια φευγάτη. Ντυμένη και χτενισμένη όμως, αξιοπρεπέστατη ως το τέλος!
Σήμερα λοιπόν, τόσους μήνες μετά, μου παρέδωσαν εκείνη την κούτα που βλέπεις…όχι δεν πήρα καινούριο στεγνωτήριο, θα σου τα πω και δεν θα πιστεύεις.
Το όνομα του αποστολέα δεν μου θύμιζε τίποτα. Μέχρι να ανοίξω το κουτί, έσπαζα το κεφάλι μου ποιος μπορεί να είναι. Όταν άρχισα να διαβάζω το σημείωμα που ήταν πάνω – πάνω, κατάλαβα πως ήταν η συμβολαιογράφος με την οποία η Ερμιόνη διατηρούσε σχέσεις από τα ταξίδια που έκαναν. Η Ερμιόνη με θυμήθηκε στη διαθήκη της: «στην πιστή μου κομμώτρια, Πελαγία, που πάνω από τριάντα χρόνια δεν με άφησε απεριποίητη, αφήνω τον πολυέλαιο με τα ασπρόμαυρα Μουράνο, τα πήλινα πιάτα από το Μαρόκο, τα μπλε κρυστάλλινα ποτήρια από την Τσεχία και τον πίνακα με τον κόκορα που είχα αγοράσει από το Πόρτο. Της εύχομαι να απολαύσει μαζί τους τη ζωή όπως αυτή την επιθυμεί, δοκιμάζοντας, μη διστάζοντας και συνδυάζοντας!»
18-11-2021
Μαριάνθη Εμμανουηλίδου